آمرزش الهى
سوزاندن گناه
رسول الله صلى الله عليه و آله: إنما سمي رمضان؛ لأنه يرمض الذنوب.[1]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: رمضان را به اين خاطر رمضان ناميدهاند كه گناهان را مىسوزاند.
عنه صلى الله عليه و آله: من صام رمضان و قامه إيمانا و احتسابا غفر له ما تقدم من ذنبه،
و من قام ليلة القدر إيمانا و احتسابا غفر له ما تقدم من ذنبه.[2]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس رمضان را از روى ايمان و براى خدا و پاداش او،
روزه بگيرد و به عبادت برخيزد، گناهان گذشتهاش آمرزيده مىشود؛
و هر كس شب قدر را از روى ايمان و به اميد پاداش الهى،
به عبادت بايستد، گناهان گذشتهاش بخشوده مىگردد.
عنه صلى الله عليه و آله: من صام رمضان؛ و عرف حدوده؛ و تحفظ مما كان ينبغي له أن يتحفظ فيه، كفر ما قبله.[3]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس رمضان را روزه بدارد و حدود آن را بشناسد
و خود را از آنچه سزاوار خويشتندارى در اين ماه است، نگه بدارد، گناهان پيشين را پاك كرده است.
عمل شش گانه
عنه صلى الله عليه و آله: إن من تمسك في شهر رمضان بست خصال غفر الله له ذنوبه:
أن يحفظ دينه، و يصون نفسه، و يصل رحمه، و لا يؤذي جاره،
و يرعى إخوانه، و يخزن لسانه. أما الصيام فلا يعلم ثواب عامله إلا الله.[4]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: همانا هر كس در ماه رمضان، شش كار را با قوت انجام دهد،
خداوند گناهانش را مىآمرزد: دين خود را حفظ كند، خويشتن را نگه دارد،
به خويشاوندانش نيكى كند، همسايهاش را نيازارد،
حال برادرانش را مراعات كند و زبان خويش را در كام نگه دارد.
اما روزه! پس پاداش روزه دار را جز خداوند نمىداند
[1] الفردوس: ج 2 ص 60 ح 2339، كنز العمال: ج 8 ص 466 ح 23688.
[2] سنن الترمذي: ج 3 ص 67 ح 683، صحيح البخاري: ج 2 ص 672 ح 1802؛ فضائل الأشهر الثلاثة: ص 105 ح 94، و ليس فيهما« و قامه»، بحار الأنوار: ج 96 ص 366 ح 42 وج 97 ص 17 ح 35.
[3] مسند ابن حنبل: ج 4 ص 110 ح 11524؛ فضائل الأشهر الثلاثة: ص 131 ح 138.
[4] مستدرك الوسائل: ج 7 ص 370 ح 8443 نقلا عن القطب الراوندي في لب اللباب.
