نور و نشانه‌ي خدا در زمين
در حديثى قدسى است كه وقتى رسول‌خدا صلى الله عليه و آله به معراج تشريف بردند از طرف خداوند متعال به وجود مباركشان خطاب شد كه…
يا احمد!… خلقتك من نوري و خلقت علياً من نورك…
يعنى: اى رسول من تو را از نور خودم خلق كردم و على را از نور مبارك تو…
لذا در سورهى مباركه نور آيه ۳۵ ميفرمايد: اللّٰهُ نُورُ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ و در زيارت جامعه‌كبيره ميتوان مقدارى به معناى اين آيه دست يافت آنجا كه آمده است:
كلا مكم نور، فافهم و تامل[0]
[0] رمزی اوحدی، محمد رضا، هزار و یک داستان از زندگانی امیر المؤمنین علی علیه السلام، صفحه: ۴۶، سعيد نوين، قم – ایران، 1395 ه.ش.
